Iako se nisu proslavili glumeći u domaćoj seriji „Moj rođak sa sela“, bliznakinje Mina i Mira, Sergej – Egi i najmlađi član porodice Tolja – Luka iz Beljine, jednako su popularni širom Šumadije, kao glavni promoteri brenda „Rođak sa sela“, koji su pre dve godine osmislili njihovi roditelji Jelena i Damir.
Naziv serije poslužio im je, priča nam na početku razgovora ovaj bračni par, samo kao ideja za domaće bio proizvode od voća i povrća, ali im je glavna inspiracija bilo selo, koje su, nakon višedecenijskog dinamičnog života u centru Beograda, izabrali kao svoju mirniju luku.
Beg od gradske vreve u šljivike
Beg od gradske vreve i uzavrelog asfalta bio im je, govori nam 37-ogodišnji Damir, jedino razumno rešenje zbog male dece, iako su oboje imali sigurne i dobro plaćene poslove u firmama u kojima su radili. Ovaj rođeni Zemunac, obreo se u raznim poslovima – bavio se prevozom, uvozom vina, keteringom, a od pre dve godine, prvu jutarnju kafu ispija sa pogledom na četiri plastenika i voćnjaka, koji su mu osnovni izvor zarade i, sudeći po ambicioznim planovima, zanimanje do penzije.
Dobra organizacija pola puta do uspeha
Nijedan od poslova kojima se do sada bavio nije sam birao već su poslovi birali njega, kaže Damir. Navodi da mu vina nisu bila omiljena dok nije počeo da se bavi njihovim uvozom, a zahvaljujući keteringu postao je, kako uz osmeh dodaje, glavni šef kuhinje u njihovoj kući.
Nije mu trebalo mnogo vremena kako bi savladao osnovne principe povrtarske i voćarske proizvodnje. Stopostotno su se uhvatili u koštac sa svim početničkim, pionirskim koracima u zasnivanju proizvodnje. Imali su svesrdnu stručnu pomoć savetodavaca iz poljoprivredne stručne službe oko pravilnog odabira sortimenta i organizovanja proizvodnje i dovoljno elana da ideje sa papira sprovedu u delo.
Zaštita bez hemije
Domaćinstvo Tolja u svojim plastenicima gaji paradajz, papriku, tikvice i krastavce ali ta lista će, kako napominje naš domaćin, vremenom biti samo duža. Godišnje zasade oko 4 hiljade sadnica tih biljnih vrsta u četiri plastenika. Iako im je tehnologija proizvodnje još uvek nepoznanica i trenutno im se čini da je zahtevnija, kaže da su u ove dve godine spoznali da su te namirnice najtraženije i za njih se postiže najbolja cena na pijacama.
Ova godina im je, kao i većini drugih proizvođača, bila specifična i teža u odnosu na prethodnu, imali su više problema sa pojavom plamenjače, protiv koje su se izborili primenom biopesticida, jer se trude da njihova proizvodnja bude zdravstveno bezbedna, pre svega, zbog njihove dece.
Slučajnost prerasla u namernost
Prvobitna zamisao nije podrazumevala i preradu proizvedenog povrća i voća ali, planovi se i prave da bi bili podložni promenama, uz osmeh dodaje Tolja. Budući da su prve godine proizveli višak povrća slabijeg kvaliteta, odlučili su da ga prerade za kućne potrebe, što se kasnije pokazalo kao odlična poslovna ideja.
Prve teglice napunili su domaćim ajvarom proizvedenog isključivo od paprike a ubrzo su se u kućnoj ostavi počele ređati staklenke sa raznim bio džemovima od voća ubranog iz njihovog voćnjaka.
„Rođak sa sela“ novi brend iz Šumadije
Prvi, najiskreniji degustatori domaćeg ajvara i bio-džemova, bila su njihova deca i, u zavisnosti od njihovih reakcija na određene proizvode, rađale su se i ideje za nazive na teglicama.
Njihovo najstarije dete, Sergej zavoleo je blage ajvare i otuda danas njegovo ime na tim proizvodima. Za razliku od svog brata, Mina, je ljubitelj ljutih ukusa, te je njeno ime na teglicama sa ljutim paprikama. Meraklijski ajvar, sa maslinovim uljem nazvan je po njihovoj ćerki Miri, koja često merači u hrani, piću ali i crtanju. Dok su sokovi od paradajza poneli ime njihovog najmlađeg sina, Luke, koji u flašici za mleko češto ima te sokove.
Domaćinstvo Toljinih prirodna oaza
Sve što se proizvede u gazdinstvu porodice Tolja, nađe svoju teglicu i agregatno stanje. Veliki je broj njihovih komšija i poznanika probao viljamovku ili medovaču koje su, očekivano, nazvane po domaćinu. Nijedan njihov proizvod ne sadrži konzervanse, aditive a pripremaju se po recepturama iz starog kuvara Jelenine bake.
S obzirom na to, da su još uvek nedovoljno poznati na domaćem tržištu, njihova domaća zimnica, prepoznatljivog naziva „Rođak sa sela“, trenutno se prodaje u Beogradu i okolini. Njihovo gazdinstvo uskoro će biti bogatije za stado koza, jer bi voleli da se oprobaju i u pravljenju delikatesnih kozjih sireva za kojima vlada sve veće interesovanje domaćih kupaca. Želja im je da ponovo udahnu život u to gotovo opustelo šumadijsko selo, ali i da postanu mini – oaza mira stanovnicima beogradske metropole.
Opširnije pogledati u prilogu.
